Nee, helaas, dit gaat niet over een spannende wervingstekst, maar over de gewilde eigenschap van gedrevenheid in onze Westerse prestatiemaatschappij. Maar wat als gedrevenheid je behoefte aan goedkeuring maskeert en eigenlijk gaat over het zoeken van bevestiging van jezelf buiten jezelf?
Zo lang als ik me kan herinneren ben ik gewend mezelf te omschrijven als gedreven. Ik zet graag ergens mijn tanden in en wil graag het hoogst haalbare bereiken. Of het nu gaat om sporten (wielrennen en hardlopen) of in mijn werk of hobby, ik ging er volledig voor. Het adagium van veel topsporters en succesvolle professionals, niets mis mee toch, hoor ik je denken?
Hard en diep vallen
Nou, het hangt er vanaf welke drijfveer de gedrevenheid voedt. Gecombineerd met passie kan het veel (creatieve) energie geven. De energie van de achterliggende drijfveer kun je goed voelen als je erop let bij gedreven invloedrijke personen. Ervaar de nietsontziende kracht van een leider als Trump en zet dit af tegen bijvoorbeeld een Obama of Oprah. Beide bereiken ze hun doel op een totaal verschillende manier; met het zaaien van verdeeldheid of juist met het zoeken naar verbinding. Vanuit de ‘ongezonde’ drijfveer kan gedrevenheid doorslaan naar onschuldig lijkende drammerigheid, of meer naar fanatisme of zelfs demagogie. In potentie leidend tot grensoverschrijdend gedrag, het meest actuele voorbeeld dat van Matthijs van Nieuwkerk.
Als ik naar mezelf kijk, kwam gedrevenheid bij mij vaak voort uit de drijfveer bevestiging te zoeken van mezelf buiten mezelf. Dit inzicht heeft er een behoorlijke tijd over gedaan om in te dalen. Geholpen door aardig wat keren, soms letterlijk, hard en diep te vallen. Achteraf bleek dit de noodzaak die ik nodig had om anders te leren kijken naar wat er nou precies gebeurde. Mijn gedrevenheid, waar ik juist trots op was, begon zich tegen me te keren. Ik realiseerde me dat het me, diep van binnen, eigenlijk heel onzeker en angstig maakte. Je eigenwaarde ontlenen aan een doel of resultaat maakt je ook erg afhankelijk van veel factoren waar je geen tot weinig invloed op hebt. Een logisch gevolg is het ervaren van meer stress, veroorzaakt door het verschil tussen waar je nu bent en waar je wil zijn.
"Our anxiety does not come from thinking about the future, but from wanting to control it"
Jezelf goed genoeg vinden
De conclusie is dat er niets mis hoeft te zijn met gedrevenheid. Mits gevoed door een ‘gezonde’ en liefdevolle drijfveer waarbij het zorgt voor een verbindende energie die je helpt je doelen te realiseren en anderen te respecteren. Zodra er echter sprake is van een dubbele agenda, een drijfveer voortkomend uit tekorten (jaloezie, te weinig zelfrespect, of zelfvertrouwen) kan gedrevenheid juist tegen je werken.
Reflecterend op mijn vroege jeugd, leerde ik mijn gedrevenheid in te zetten als een middel, om mij veiligheid en (voorwaardelijke) liefde te geven. Na dit inzicht werd het bij mij tijd voor een update. Je zou het zelfcompassie kunnen noemen, jezelf goed genoeg vinden, onafhankelijk van wat je doet – of juist nalaat te doen – en wat anderen van je vinden. Ik weet, rete lastig en een enorme uitdaging. Niets zo lastig als oude patronen doorbreken. Maar de beloning is groot, minder stress, meer in het moment leven en meer dankbaarheid. Ik heb het gelukkig niet allemaal alleen hoeven doen. Dat gun ik jou ook als je jezelf in mijn verhaal herkent. Vind je het ook lastig in het moment te zijn, te stoppen met piekeren en jezelf ok te vinden, wanneer het leven je uitdagingen voor de voeten gooit? Dan ben ik graag je kompas en nodig ik je graag uit voor een nadere kennismaking.