Pfoe, als ik erop terugkijk was keuzes maken iets wat graag aan anderen over liet. Met name de grotere beslissingen met betrekking tot werk en carrière. Waar was ik bang voor? Tja, die vraag heb ik me herhaaldelijk gesteld. Heb je even?
Bang om:
- Niet te voldoen aan verwachtingen van anderen;
- Te veel stress te ervaren, help kan ik dat wel aan!
- Het idee te hebben mezelf te moeten bewijzen;
- Om de controle te verliezen;
- Om vanuit de bekende please rol onvoldoende grenzen te stellen.
- ‘Mezelf’ te verliezen in een poel van overweldiging…
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Nader onderzoek van deze angsten levert de volgende vaak voorkomende onderliggende basisovertuiging op:
"Ik ben niet goed genoeg en de wereld is een onveilige plek"
Geen bodem
Het gevolg was dat ik veel keuzes met sociale impact liet afhangen van angst. Hierdoor niet mijn hart volgend, maar vluchtend van de situatie, de trigger en/of prikkels. Wat ik me toen onvoldoende realiseerde was dat vluchten van een situatie of trigger eigenlijk vluchten van jezelf is. Hierdoor mis je de gelegenheid aan te kijken wat aangekeken wil worden. In mijn geval miste ik een ‘bodem’ een soort basisgevoel van veiligheid. Hierdoor ging ik vaak prikkel en stress vermijdend door het leven. Als je naar een stress en prikkelvrij leven verlangt, verlang je in feite naar een staat van verlichting of de dood.
Tegenwoordig zijn prikkels (triggers) en stress vrienden van me geworden. Ze vertellen me te luisteren naar die donkere kant in mij waar angst woont. Dit gaat over een oude pijn op basis waarvan mijn zenuwstelsel is geconditioneerd. Bedoeld om mij in leven te houden in een fase waarin ik voor mijn overleven afhankelijk was van mijn ouders. Kortom, geconditioneerde patronen en gedragingen bedoeld om mij veilig te houden.
Daderschap
Door het licht van compassie en liefde te laten schijnen op die donkere en pijnlijke kant in mezelf ben ik steeds beter in staat boven de geconditioneerde patronen uit te stijgen en andere bewuste, volwassen keuzes te maken. Ik weet nu, elke reactie op een prikkel en/of situatie gaat over mezelf. Alles waarvan ik vroeger dacht dat het buiten mij lag, ligt in mij. De beweging van slachtofferschap naar daderschap. De onveilige (buiten)wereld was een reflectie van mijn onveilige binnenwereld. De wereld is een hele grote spiegel. Durf je in de spiegel te kijken en rustig waar te nemen, dan ontstaat er ruimte. Ruimte om volwassen keuzes – niet geleid door emoties – te maken. Gebaseerd op wie je bent en niet op wie je denkt dat je bent. Volg je me nog?
Niet naar je gevoel luisteren!
De volgende keer dat je voor een spannende en impactvolle keuze staat, gun jezelf de tijd om te voelen en te waar te nemen. Juist eens niet gelijk naar je gevoel te luisteren. Huh?, niet luisteren naar je gevoel, zeg je dat nu echt? Ja, want wanneer een gevoel is ingegeven door een (beperkende) overtuiging houdt het handelen naar dit gevoel de overtuiging in stand. Ik nodig je graag uit aan te kijken wat aangekeken wil worden zodat je bewuste volwassen keuzes leert maken die jou dienen. Benieuwd hoe? Ik begeleid graag diepgaande transformaties, kijk eens op mijn site en neem contact met me op!
