Hoe beleef jij een ritje in de achtbaan? Geniet jij met volle teugen en je armen in de lucht van elke draai, versnelling en looping? Of lijk je hierin meer op mij? Met witte knokkels en vuisten die zich met kracht sluiten om de beugel over je benen. Bang dat er iets misgaat, de beugel breekt of nog erger, dat je van de baan schiet?
Ik heb me hier altijd over verwonderd. Hoe kan het dat de een zich zo makkelijk lijkt over te geven en hierin vertrouwt op het materiaal en een goede afloop. Waar de ander zich lijkt te verzetten tegen dat wat komen gaat. Bang om de controle te verliezen….
CJIB
Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op snelheid, getuige de innige relatie die ik inmiddels met het CJIB lijk te hebben opgebouwd. Laat mij karten, wielrennen of desnoods snelwandelen, ik ben helemaal in mijn element. Hmm, blijkbaar gaat het er om wie de controle heeft. Mijn lief houdt van achtbanen, heeft ze geen enkel probleem mee. Bij mij in de auto zie ik haar echter dikwijls met schrik in de ogen terwijl ze haar hand strak om de deurgreep houdt……Blijkbaar heeft ze meer vertrouwen in een rammelig karretje op een roestige achtbaan dan in mijn stuurmanskunsten….
Dit heeft me wel aan het denken gezet. Zoals ik het zie gaat het beleven van een ritje in de achtbaan over loslaten en vertrouwen. Ik heb inderdaad altijd moeite gehad met loslaten. Het liefst controleerde ik alles. Dat doe ik vaak in mijn hoofd met mijn gedachten. Als ik maar hard genoeg denk aan alle scenario’s die zouden kunnen gebeuren dan valt de werkelijkheid misschien wel mee…
Stokstaartjes
Deze strategie heb ik lang gehanteerd. Ik denk uit een soort zelfbescherming. Wat ik de laatste jaren ben gaan ontdekken is dat ik een hoge prijs heb betaald voor deze zelfbescherming. Door mijn lijf steeds in een verhoogde staat van waakzaamheid te houden. Als een stokstaartje dat nooit wordt afgelost door een soortgenoot. Altijd op de uitkijk om snel te kunnen vluchten voor een roofdier dat leven heet.
Het grote verschil met stokstaartjes is dat deze strategie hen helpt en daadwerkelijk zorgt voor lijfsbehoud. Daarnaast werken ze in ploegendiensten omdat die beestjes ook wel weten dat de boog niet altijd gespannen kan staan. Een groot nadeel van altijd waakzaam zijn, los van de energie die het kost, is dat je hiermee nooit echt helemaal in moment bent. Om de metafoor van die achtbaan weer te pakken, tijdens de rit zelf kijk je al uit naar het einde. De rit zelf beleef je hierdoor niet helemaal. Hoe anders is dit als je de rit wel durft te beleven. Handjes los, haren in de wind en elke kriebel in je buik koesterend als de geur van pas gemaaid gras. Stel je eens voor hoe dat er uitziet, je overgeven aan de achtbaan die leven heet en vertrouwen op wie je bent en wat je kunt in het moment. Je kunt pas loslaten als je het eerst hebt vastgehouden…
Hoe dan?
De volgende keer dat je merkt dat een gedachte je volledig in beslag neemt, probeer deze dan vooral niet los te laten. Zoek een rustige plek en probeer daar te zitten of te liggen en sluit je ogen. Wat het beste voor jou werkt. Ga vervolgens met al je aandacht naar de gedachte die je maar niet los lijkt te kunnen laten. Probeer deze met een nieuwsgierige houding te onderzoeken. Welk gevoel hoort er bij deze gedachte? Waar in mijn lichaam voel ik dit? Welke vorm heeft het, is het warm, koud of tintelend? Door via meditatie je gedachten regelmatig nieuwsgierig en onderzoekend tegemoet te treden, zal je relatie met je gedachten veranderen. Je bent immers niet wat je denkt, gedachten zijn net als het weer. Soms onrustig en donker en soms rustig als een stralend blauwe lucht. Er is geen goed of fout, gedachten zijn wat ze zijn, pas als we er een oordeel aan koppelen ontstaat er een gevoel. Dit is geen trucje dat je makkelijk leert, uit ervaring weet ik dat dit een kwestie is van heel veel oefenen. De beloning is echter groot, je bewustzijn wordt vergroot en krijgt door begrip meer grip op je gedachten. Er is niets leukers dan te leren je gedachten te accepteren en je aandacht te trainen op de richting waar je heen wilt!
Laat me eens weten hoe jij een rit in de achtbaan beleeft en wat dat volgens jou zegt over hoe jij in het leven staat?